Η ανάπτυξη αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι οι ιατρικές πράξεις μπορούν να οδηγήσουν σε σωματικές βλάβες, μεγάλες ή μικρές, αλλά και στο θάνατο του ασθενούς. Κρίσιμο είναι να εντοπιστεί αν οι βλάβες αυτές ή ο θάνατος οφείλονται στον ιατρό ή όχι, γεγονός το οποίο είναι κάποιες φορές εξαιρετικά δύσκολο να ανιχνευθεί.

Ιατρικό λάθος υπάρχει όταν ο ιατρός στην ιατρική του πράξη δεν τηρεί τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης, ήτοι τα διδάγματα αυτής και την πείρα που αποκτήθηκε από αυτά, δεν ενεργεί δηλαδή lege artis. Είναι γνωστό ότι το ιατρικό λάθος αποτυπώνεται κυρίως στην ανθρωποκτονία από αμέλεια και τη σωματική βλάβη από αμέλεια. Δεν είναι καθόλου σύνηθες οι αξιόποινες πράξεις των ιατρών να σχετίζονται με το δόλο για τα ως άνω δύο αδικήματα.

Πέραν ωστόσο της βασικής νομικής κατηγοριοποίησης σε ανθρωποκτονία από αμέλεια και σωματική βλάβη από αμέλεια, τα ιατρικά σφάλματα στα οποία μπορεί να υποπέσει ένας ιατρός, μπορούν να είναι πολλών ειδών και μπορεί να τον οδηγήσουν από μόνα τους ή σε συνδυασμό με άλλες πράξεις στα Ποινικά Δικαστήρια. Για τα ιατρικά αυτά λάθη ένα μεγάλο κύμα αγωγών και μηνύσεων ασκούνται τα τελευταία χρόνια εναντίον ιατρών, νοσηλευτών, νοσηλευτικών ιδρυμάτων και κλινικών, δημοσίων και ιδιωτικών. Τα ελληνικά δικαστήρια επιδικάζουν υψηλά ποσά ως αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης, σε περίπτωση θανάτου.

Το Γραφείο μας είναι από τα ελάχιστα με πανεπιστημιακή, επιστημονική εξειδίκευση στην ιατρική αμέλεια γραφεία, η οποία επετεύχθη με μεταπτυχιακές σπουδές στον σχετικό κλάδο της Ιατρικής Αμέλειας, Ιατρικού Δικαίου και Βιοηθικής. Αυτό σε συνδυασμό με την εξειδίκευση μας στο Ποινικό Δίκαιο, δίνει τα μέγιστα αποτελέσματα και μας κατατάσσει μοναδικούς στο αντικείμενο. Για το λόγο αυτό μας εμπιστεύονται γιατροί και ασθενείς.

Η δυσκολία του ιδιαίτερου αυτού κλάδου έγκειται στο χειρισμό των υποθέσεων και τις εξειδικευμένες γνώσεις καθώς και την εμπειρία του Δικηγόρου που πρέπει να έχει σε παρόμοιες υποθέσεις. Είναι αναγκαίο ο Δικηγόρος να αντιληφθεί το επίδικο ιατρικό θέμα και όχι μόνο να το αποδώσει στο δικόγραφο, αλλά εν συνεχεία να πείσει και να το εξηγήσει στους δικαστές, προκειμένου να επιδιώξει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Για το λόγο αυτό το Γραφείο μας συνεργάζεται με ειδικούς στα ιατρικά θέματα ιατρούς, πραγματογνώμονες, ιατροδικαστές και άλλους επαγγελματίες του κλάδου. Με σύμμαχους τους παραπάνω έχουμε καταγράψει σοβαρές επιτυχίες στα ελληνικά δικαστήρια όλης της χώρας.

Ενδεικτικά της σοβαρότητας και πολυπλοκότητάς του κλάδου θα μπορούσε να αναφερθεί το σφάλμα της ανάληψης από τον ιατρό, η παράλειψη θεραπευτικής ενημέρωσης ή ενημέρωσης ασφαλείας καθώς και το σφάλμα οργάνωσης, η χορήγηση λάθους φαρμακευτικής αγωγής ή εσφαλμένης θεραπευτικής πράξης. Επιπρόσθετα, με κριτήριο τον επιστημονικό χαρακτήρα της ιατρικής πράξης ή παράλειψης, σε σφάλματα τεχνικά (πχ. επιλογή εσφαλμένης εφαρμογής αναισθησίας) και κοινά (πχ. παραμέληση εποπτείας ασθενούς), με κριτήριο το στάδιο τέλεσης της ιατρικής πράξης ή παράλειψης, σε διαγνωστικά, θεραπευτικά και μεταθεραπευτικά, με κριτήριο τα προστατευόμενα έννομα αγαθά της ασθενούς, σε σφάλματα που πλήττουν το αγαθό της υγείας (πχ. εσφαλμένος χειρισμός στο χειρουργείο) και σφάλματα που προσβάλλουν την προσωπικότητα της ασθενούς (πχ. παράλειψη ενημέρωσης της ασθενούς, παραβίαση ιατρικού απορρήτου, καταστροφή γενετικού υλικού), με κριτήριο τέλος την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας τα ιατρικά σφάλματα διακρίνονται σε υπερβολική ή σε μειωμένη ή και σε λανθασμένη χρήση των υπηρεσιών υγείας. Άλλες επιμέρους κατηγορίες ιατρικού σφάλματος των οποίων η προσπάθεια ταξινόμησης επιδιώκει πρακτικούς στόχους, θα μπορούσε να είναι το σφάλμα της ανάληψης, το σφάλμα της διάγνωσης, σφάλματα κατά τη διάρκεια της θεραπείας (εσφαλμένος χειρισμός, δηλαδή βίαιος, αδέξιος ή επιστημονικά μη ενδεδειγμένος, λανθασμένος χειρισμός χειρουργικών εργαλείων ή μηχανημάτων, εγκατάλειψη χειρουργικών εργαλείων, ημιτελής ή χωρίς επιτυχία ιατρική ενέργεια, λανθασμένη θεραπευτική μέθοδος, σφάλμα κατά τη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, λανθασμένη παροχή ιατρικών συμβουλών κλπ.), σφάλματα που αφορούν την οργάνωση και λειτουργία του ιατρείου, παραβίαση ιατρικής εχεμύθειας κλπ.

Οι συνέπειες είναι πολλές και μεγάλες. Ο ιατρός από τη μία τιμωρείται με ποινή φυλάκισης και ενδεχομένως με καταβολή χρηματικής αποζημίωσης, με ό,τι παρεπόμενο αυτό σημαίνει, όπως η σπίλωση της φήμης του, της τιμής και της υπόληψής του ως επαγγελματία και επιστήμονα. Ο ασθενής από την άλλη πρέπει να προβάλλει τα δικαιώματά του αλλά και να διασφαλίσει μία δίκαιη δίκη και προστασία.

Εν τέλει, οι υποθέσεις ιατρικής αμέλειας απαιτούν, κατά την άποψή μας, εξειδίκευση και εμπειρία, πανεπιστημιακή και επαγγελματική, επειδή ξεφεύγουν από την ύλη της γενικής δικηγορίας και είναι ιδιαίτερα απαιτητικές, είτε ο Δικηγόρος εκπροσωπεί ιατρό είτε ασθενή.